Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed nimis multa. Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Istic sum, inquit. Duo Reges: constructio interrete. Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest.

Bork: Ex eorum enim scriptis et institutis cum omnis doctrina liberalis, omnis historia.
Easdemne res?: Quid de Pythagora?
Bork: Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam.
Bork: Servari enim iustitia nisi a forti viro, nisi a sapiente non potest.

Quare teneamus Aristotelem et eius filium Nicomachum, cuius accurate scripti de moribus libri dicuntur illi quidem esse Aristoteli, sed non video, cur non potuerit patri similis esse filius.

Negare non possum.
Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret.
Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes;
Quibus natura iure responderit non esse verum aliunde finem beate vivendi, a se principia rei gerendae peti;
Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto.
Atque ab isto capite fluere necesse est omnem rationem bonorum et malorum.
Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo.

At vero facere omnia, ut adipiscamur, quae secundum naturam
sint, etiam si ea non assequamur, id esse et honestum et
solum per se expetendum et solum bonum Stoici dicunt.

Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu.

Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere?

Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Proclivi currit oratio. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Illi enim inter se dissentiunt. Ratio quidem vestra sic cogit. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Videsne quam sit magna dissensio? Quid ergo hoc loco intellegit honestum? Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet.

Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti?
Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt.
Iam illud quale tandem est, bona praeterita non effluere sapienti, mala meminisse non oportere?
Quibusnam praeteritis?
Itaque ne iustitiam quidem recte quis dixerit per se ipsam optabilem, sed quia iucunditatis vel plurimum afferat.

Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere?

Quod cum dixissent, ille contra. Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni? Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; Quorum altera prosunt, nocent altera. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita? Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus. Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare.